From do- + znać.
doznać pf (imperfective doznawać)
- (transitive) to experience, to feel [with genitive]
| Conjugation of doznać pf
|
| doznać
|
| doznam
|
doznamy
|
| doznasz
|
doznacie
|
| dozna
|
doznają
|
| dozna się
|
doznałem,
-(e)m doznał
|
doznałam,
-(e)m doznała
|
doznałom,
-(e)m doznało
|
doznaliśmy,
-(e)śmy doznali
|
doznałyśmy,
-(e)śmy doznały
|
doznałeś,
-(e)ś doznał
|
doznałaś,
-(e)ś doznała
|
doznałoś,
-(e)ś doznało
|
doznaliście,
-(e)ście doznali
|
doznałyście,
-(e)ście doznały
|
| doznał
|
doznała
|
doznało
|
doznali
|
doznały
|
| doznano
|
doznałbym,
bym doznał
|
doznałabym,
bym doznała
|
doznałobym,
bym doznało
|
doznalibyśmy,
byśmy doznali
|
doznałybyśmy,
byśmy doznały
|
doznałbyś,
byś doznał
|
doznałabyś,
byś doznała
|
doznałobyś,
byś doznało
|
doznalibyście,
byście doznali
|
doznałybyście,
byście doznały
|
doznałby,
by doznał
|
doznałaby,
by doznała
|
doznałoby,
by doznało
|
doznaliby,
by doznali
|
doznałyby,
by doznały
|
| doznano by
|
| niech doznam
|
doznajmy
|
| doznaj
|
doznajcie
|
| niech dozna
|
niech doznają
|
| doznany
|
doznana
|
doznane
|
doznani
|
doznane
|
| doznawszy
|
| doznanie
|
- doznać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- doznać in Polish dictionaries at PWN
