Jump to content

dowieść

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From do- +‎ wieść.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

dowieść pf (imperfective dowodzić)

  1. (transitive) to prove, to demonstrate [with genitive]

Conjugation

[edit]
Conjugation of dowieść pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive dowieść
future tense 1st dowiodę dowiedziemy
2nd dowiedziesz dowiedziecie
3rd dowiedzie dowiodą
impersonal dowiedzie się
past tense 1st dowiodłem,
-(e)m dowiódł
dowiodłam,
-(e)m dowiodła
dowiodłom,
-(e)m dowiodło
dowiedliśmy,
-(e)śmy dowiedli
dowiodłyśmy,
-(e)śmy dowiodły
2nd dowiodłeś,
-(e)ś dowiódł
dowiodłaś,
-(e)ś dowiodła
dowiodłoś,
-(e)ś dowiodło
dowiedliście,
-(e)ście dowiedli
dowiodłyście,
-(e)ście dowiodły
3rd dowiódł dowiodła dowiodło dowiedli dowiodły
impersonal dowiedziono
conditional 1st dowiódłbym,
bym dowiódł
dowiodłabym,
bym dowiodła
dowiodłobym,
bym dowiodło
dowiedlibyśmy,
byśmy dowiedli
dowiodłybyśmy,
byśmy dowiodły
2nd dowiódłbyś,
byś dowiódł
dowiodłabyś,
byś dowiodła
dowiodłobyś,
byś dowiodło
dowiedlibyście,
byście dowiedli
dowiodłybyście,
byście dowiodły
3rd dowiódłby,
by dowiódł
dowiodłaby,
by dowiodła
dowiodłoby,
by dowiodło
dowiedliby,
by dowiedli
dowiodłyby,
by dowiodły
impersonal dowiedziono by
imperative 1st niech dowiodę dowiedźmy
2nd dowiedź dowiedźcie
3rd niech dowiedzie niech dowiodą
passive adjectival participle dowiedziony dowiedziona dowiedzione dowiedzeni dowiedzione
anterior adverbial participle dowiódłszy
verbal noun dowiedzenie
[edit]
adjective
nouns

Further reading

[edit]
  • dowieść in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • dowieść in Polish dictionaries at PWN