doręczyciel

Polish

Etymology

From doręczyć +‎ -ciel.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔ.rɛnˈt͡ʂɘ.t͡ɕɛl/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘt͡ɕɛl
• Syllabification: do‧rę‧czy‧ciel

Noun

doręczyciel m pers (female equivalent doręczycielka)

1. deliveryman

   Synonym: listonosz

Declension

Declension of doręczyciel

	singular	plural
nominative	doręczyciel	doręczyciele
genitive	doręczyciela	doręczycieli
dative	doręczycielowi	doręczycielom
accusative	doręczyciela	doręczycieli
instrumental	doręczycielem	doręczycielami
locative	doręczycielu	doręczycielach
vocative	doręczycielu	doręczyciele

Derived terms

adjective

• doręczycielski

 

Related terms

verbs

• doręczać
• doręczyć

 

Further reading

• doręczyciel in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• doręczyciel in Polish dictionaries at PWN