doręczyć

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From do- +‎ ręczyć.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /dɔˈrɛn.t͡ʂɘt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛnt͡ʂɘt͡ɕ
  • Syllabification: do‧rę‧czyć

Verb

[edit]

doręczyć pf (imperfective doręczać)

  1. (transitive, automotive, transport) to deliver, to hand over

Conjugation

[edit]
Conjugation of doręczyć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive doręczyć
future tense 1st doręczę doręczymy
2nd doręczysz doręczycie
3rd doręczy doręczą
impersonal doręczy się
past tense 1st doręczyłem,
-(e)m doręczył
doręczyłam,
-(e)m doręczyła
doręczyłom,
-(e)m doręczyło
doręczyliśmy,
-(e)śmy doręczyli
doręczyłyśmy,
-(e)śmy doręczyły
2nd doręczyłeś,
-(e)ś doręczył
doręczyłaś,
-(e)ś doręczyła
doręczyłoś,
-(e)ś doręczyło
doręczyliście,
-(e)ście doręczyli
doręczyłyście,
-(e)ście doręczyły
3rd doręczył doręczyła doręczyło doręczyli doręczyły
impersonal doręczono
conditional 1st doręczyłbym,
bym doręczył
doręczyłabym,
bym doręczyła
doręczyłobym,
bym doręczyło
doręczylibyśmy,
byśmy doręczyli
doręczyłybyśmy,
byśmy doręczyły
2nd doręczyłbyś,
byś doręczył
doręczyłabyś,
byś doręczyła
doręczyłobyś,
byś doręczyło
doręczylibyście,
byście doręczyli
doręczyłybyście,
byście doręczyły
3rd doręczyłby,
by doręczył
doręczyłaby,
by doręczyła
doręczyłoby,
by doręczyło
doręczyliby,
by doręczyli
doręczyłyby,
by doręczyły
impersonal doręczono by
imperative 1st niech doręczę doręczmy
2nd doręcz doręczcie
3rd niech doręczy niech doręczą
passive adjectival participle doręczony doręczona doręczone doręczeni doręczone
anterior adverbial participle doręczywszy
verbal noun doręczenie

Derived terms

[edit]
nouns
[edit]
adjective

Further reading

[edit]
  • doręczyć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • doręczyć in Polish dictionaries at PWN