Jump to content

donutit

From Wiktionary, the free dictionary

Czech

[edit]

Etymology

[edit]

From do- +‎ nutit.

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

donutit pf (imperfective donucovat)

  1. to make, to force, to coerce

Conjugation

[edit]
Conjugation of donutit
infinitive donutit, donutiti active adjective donutivší
verbal noun donucení passive adjective donucený
present forms indicative imperative
singular plural singular plural
1st person donutím donutíme donuťme
2nd person donutíš donutíte donuť donuťte
3rd person donutí donutí

The verb donutit does not have present tense and the present forms are used to express future only.

participles past participles passive participles
singular plural singular plural
masculine animate donutil donutili donucen donuceni
masculine inanimate donutily donuceny
feminine donutila donucena
neuter donutilo donutila donuceno donucena
transgressives present past
masculine singular donutiv
feminine + neuter singular donutivši
plural donutivše

Derived terms

[edit]

Further reading

[edit]
  • donutiti”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
  • donutiti”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
  • donutit” in Akademický slovník současné češtiny, 2012–2025, slovnikcestiny.cz
  • donutit”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025