Jump to content

dokucny

From Wiktionary, the free dictionary

Polish

[edit]

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

dokucny

  1. (Kielce) Alternative form of dokuczny

Further reading

[edit]
  • Jan Łoś (1886) “dokucny”, in “Gwara opoczyńska. Studium dialektologiczne”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (1), volume 11, page 183