dobroczyńca

Polish

Etymology

From dobro (“good”) +‎ -o- (“a deed”) +‎ czyn +‎ -ca, from czynić (“to do, make”).

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔ.brɔˈt͡ʂɘɲ.t͡sa/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɘɲt͡sa
• Syllabification: do‧bro‧czyń‧ca

Noun

dobroczyńca m pers

1. benefactor

   Synonyms: (archaic) benefaktor, (archaic) dobrodziej, fundator, ofiarodawca

Declension

Declension of dobroczyńca

	singular	plural
nominative	dobroczyńca	dobroczyńcy/dobroczyńce (deprecative)
genitive	dobroczyńcy	dobroczyńców
dative	dobroczyńcy	dobroczyńcom
accusative	dobroczyńcę	dobroczyńców
instrumental	dobroczyńcą	dobroczyńcami
locative	dobroczyńcy	dobroczyńcach
vocative	dobroczyńco	dobroczyńcy

Related terms

• dobroczynność
• dobroczynny

 

Further reading

• dobroczyńca in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• dobroczyńca in Polish dictionaries at PWN