From Wiktionary, the free dictionary
From do- + biec.
dobiec pf (imperfective dobiegać)
- (intransitive) to run to, to reach by running [with do (+ genitive) ‘to somewhere’]
- (intransitive, of time) to come, to arrive
- (intransitive, of a path) to run to, to lead to
Conjugation of dobiec pf
|
dobiec
|
dobiegnę
|
dobiegniemy
|
dobiegniesz
|
dobiegniecie
|
dobiegnie
|
dobiegną
|
dobiegnie się
|
dobiegłem, -(e)m dobiegł
|
dobiegłam, -(e)m dobiegła
|
dobiegłom, -(e)m dobiegło
|
dobiegliśmy, -(e)śmy dobiegli
|
dobiegłyśmy, -(e)śmy dobiegły
|
dobiegłeś, -(e)ś dobiegł
|
dobiegłaś, -(e)ś dobiegła
|
dobiegłoś, -(e)ś dobiegło
|
dobiegliście, -(e)ście dobiegli
|
dobiegłyście, -(e)ście dobiegły
|
dobiegł
|
dobiegła
|
dobiegło
|
dobiegli
|
dobiegły
|
dobiegnięto
|
dobiegłbym, bym dobiegł
|
dobiegłabym, bym dobiegła
|
dobiegłobym, bym dobiegło
|
dobieglibyśmy, byśmy dobiegli
|
dobiegłybyśmy, byśmy dobiegły
|
dobiegłbyś, byś dobiegł
|
dobiegłabyś, byś dobiegła
|
dobiegłobyś, byś dobiegło
|
dobieglibyście, byście dobiegli
|
dobiegłybyście, byście dobiegły
|
dobiegłby, by dobiegł
|
dobiegłaby, by dobiegła
|
dobiegłoby, by dobiegło
|
dobiegliby, by dobiegli
|
dobiegłyby, by dobiegły
|
dobiegnięto by
|
niech dobiegnę
|
dobiegnijmy
|
dobiegnij
|
dobiegnijcie
|
niech dobiegnie
|
niech dobiegną
|
dobiegłszy
|
dobiegnięcie
|
- dobiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- dobiec in Polish dictionaries at PWN