dierrijk

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdiː.rɛi̯k/
• Hyphenation: dier‧rijk

Etymology 1

Compound of dier (“animal”) +‎ rijk (“rich”).

Adjective

dierrijk (comparative dierrijker, superlative dierrijkst)

1. having many animals, full of animals

Declension

Declension of dierrijk
uninflected	dierrijk
inflected	dierrijke
comparative	dierrijker
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		dierrijk	dierrijker	het dierrijkst het dierrijkste
indefinite	m./f. sing.	dierrijke	dierrijkere	dierrijkste
	n. sing.	dierrijk	dierrijker	dierrijkste
	plural	dierrijke	dierrijkere	dierrijkste
definite		dierrijke	dierrijkere	dierrijkste
partitive		dierrijks	dierrijkers	—

Etymology 2

Compound of dier (“animal”) +‎ rijk (“domain, kingdom, empire”).

Noun

dierrijk n (uncountable)

1. Archaic form of dierenrijk.