deita

See also: deità

Galician

Verb

deita

1. inflection of deitar:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Icelandic

Etymology

Borrowed from English date.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈteiːta/
• Rhymes: -eiːta

Verb

deita (weak verb, third-person singular past indicative deitaði, supine deitað)

1. (slang, transitive and intransitive) to date (someone)

Conjugation

deita — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að deita
supine (sagnbót)		deitað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		deitandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég deita	við deitum	present (nútíð)	ég deiti	við deitum
	þú deitar	þið deitið		þú deitir	þið deitið
	hann, hún, það deitar	þeir, þær, þau deita		hann, hún, það deiti	þeir, þær, þau deiti
past (þátíð)	ég deitaði	við deituðum	past (þátíð)	ég deitaði	við deituðum
	þú deitaðir	þið deituðuð		þú deitaðir	þið deituðuð
	hann, hún, það deitaði	þeir, þær, þau deituðu		hann, hún, það deitaði	þeir, þær, þau deituðu
imperative (boðháttur)	deita (þú)	deitið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	deitaðu	deitiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Portuguese

Verb

deita

1. inflection of deitar:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative