From Wiktionary, the free dictionary
From dearg + -igh
deargaigh (present analytic deargaíonn, future analytic deargóidh, verbal noun deargú, past participle deargaithe)
- Alternative form of dearg (“to redden”)
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
deargaím
|
deargaíonn tú; deargaír†
|
deargaíonn sé, sí
|
deargaímid; deargaíonn muid
|
deargaíonn sibh
|
deargaíonn siad; deargaíd†
|
a dheargaíonn; a dheargaíos / a ndeargaíonn*
|
deargaítear
|
past
|
dheargaigh mé; dheargaíos
|
dheargaigh tú; dheargaís
|
dheargaigh sé, sí
|
dheargaíomar; dheargaigh muid
|
dheargaigh sibh; dheargaíobhair
|
dheargaigh siad; dheargaíodar
|
a dheargaigh / ar dheargaigh*
|
deargaíodh
|
past habitual
|
dheargaínn / ndeargaínn‡‡
|
dheargaíteá / ndeargaíteᇇ
|
dheargaíodh sé, sí / ndeargaíodh sé, s퇇
|
dheargaímis; dheargaíodh muid / ndeargaímis‡‡; ndeargaíodh muid‡‡
|
dheargaíodh sibh / ndeargaíodh sibh‡‡
|
dheargaídís; dheargaíodh siad / ndeargaídís‡‡; ndeargaíodh siad‡‡
|
a dheargaíodh / a ndeargaíodh*
|
dheargaítí / ndeargaít퇇
|
future
|
deargóidh mé; deargód; deargóchaidh mé†
|
deargóidh tú; deargóir†; deargóchaidh tú†
|
deargóidh sé, sí; deargóchaidh sé, sí†
|
deargóimid; deargóidh muid; deargóchaimid†; deargóchaidh muid†
|
deargóidh sibh; deargóchaidh sibh†
|
deargóidh siad; deargóid†; deargóchaidh siad†
|
a dheargóidh; a dheargós; a dheargóchaidh†; a dheargóchas† / a ndeargóidh*; a ndeargóchaidh*†
|
deargófar; deargóchar†
|
conditional
|
dheargóinn; dheargóchainn† / ndeargóinn‡‡; ndeargóchainn†‡‡
|
dheargófá; dheargóchthᆠ/ ndeargófᇇ; ndeargóchthᆇ‡
|
dheargódh sé, sí; dheargóchadh sé, sí† / ndeargódh sé, s퇇; ndeargóchadh sé, s톇‡
|
dheargóimis; dheargódh muid; dheargóchaimis†; dheargóchadh muid† / ndeargóimis‡‡; ndeargódh muid‡‡; ndeargóchaimis†‡‡; ndeargóchadh muid†‡‡
|
dheargódh sibh; dheargóchadh sibh† / ndeargódh sibh‡‡; ndeargóchadh sibh†‡‡
|
dheargóidís; dheargódh siad; dheargóchadh siad† / ndeargóidís‡‡; ndeargódh siad‡‡; ndeargóchadh siad†‡‡
|
a dheargódh; a dheargóchadh† / a ndeargódh*; a ndeargóchadh*†
|
dheargófaí; dheargóchthaí† / ndeargófa퇇; ndeargóchtha톇‡
|
subjunctive
|
present
|
go ndeargaí mé; go ndeargaíod†
|
go ndeargaí tú; go ndeargaír†
|
go ndeargaí sé, sí
|
go ndeargaímid; go ndeargaí muid
|
go ndeargaí sibh
|
go ndeargaí siad; go ndeargaíd†
|
—
|
go ndeargaítear
|
past
|
dá ndeargaínn
|
dá ndeargaíteá
|
dá ndeargaíodh sé, sí
|
dá ndeargaímis; dá ndeargaíodh muid
|
dá ndeargaíodh sibh
|
dá ndeargaídís; dá ndeargaíodh siad
|
—
|
dá ndeargaítí
|
imperative
|
deargaím
|
deargaigh
|
deargaíodh sé, sí
|
deargaímis
|
deargaígí; deargaídh†
|
deargaídís
|
—
|
deargaítear
|
verbal noun
|
deargú
|
past participle
|
deargaithe
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
See the etymology of the corresponding lemma form.
deargaigh
- inflection of deargach:
- vocative/genitive singular
- nominative/dative plural
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.