Jump to content

dûke

From Wiktionary, the free dictionary
See also: duke and Duke

West Frisian

[edit]

Etymology

[edit]

From Old Frisian *dūka, from Proto-West Germanic *dūkan.

Verb

[edit]

dûke

  1. to plunge, dive

Inflection

[edit]
Strong
infinitive dûke
3rd singular past doek
past participle dûkt
infinitive dûke
long infinitive dûken
gerund dûken n
auxiliary hawwe
indicative present tense past tense
1st singular dûk doek
2nd singular dûkst doekst
clitic form dûksto doeksto
3rd singular dûkt doek
plural dûke doeken
imperative dûk
participles dûkend dûkt

Derived terms

[edit]

Further reading

[edit]
  • dûke”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011