Jump to content

cynicus

From Wiktionary, the free dictionary

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Latin cynicus, from Ancient Greek κυνικός (kunikós). [1]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈsi.ni.kʏs/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: cy‧ni‧cus

Noun

[edit]

cynicus m (plural cynici)

  1. (philosophy) Cynic
  2. cynic, cynical person
[edit]

References

[edit]
  1. ^ Philippa, Marlies, Debrabandere, Frans, Quak, Arend, Schoonheim, Tanneke, van der Sijs, Nicoline (2003–2009) Etymologisch woordenboek van het Nederlands (in Dutch), Amsterdam: Amsterdam University Press

Latin

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Borrowed from Ancient Greek κυνικός (kunikós)

Pronunciation

[edit]

Adjective

[edit]

cynicus (feminine cynica, neuter cynicum); first/second-declension adjective

  1. Cynic

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative cynicus cynica cynicum cynicī cynicae cynica
genitive cynicī cynicae cynicī cynicōrum cynicārum cynicōrum
dative cynicō cynicae cynicō cynicīs
accusative cynicum cynicam cynicum cynicōs cynicās cynica
ablative cynicō cynicā cynicō cynicīs
vocative cynice cynica cynicum cynicī cynicae cynica

Further reading

[edit]