coniuncturus

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Future active participle of coniungō.

Participle

[edit]

coniūnctūrus (feminine coniūnctūra, neuter coniūnctūrum); first/second-declension participle

  1. about to connect

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative coniūnctūrus coniūnctūra coniūnctūrum coniūnctūrī coniūnctūrae coniūnctūra
genitive coniūnctūrī coniūnctūrae coniūnctūrī coniūnctūrōrum coniūnctūrārum coniūnctūrōrum
dative coniūnctūrō coniūnctūrae coniūnctūrō coniūnctūrīs
accusative coniūnctūrum coniūnctūram coniūnctūrum coniūnctūrōs coniūnctūrās coniūnctūra
ablative coniūnctūrō coniūnctūrā coniūnctūrō coniūnctūrīs
vocative coniūnctūre coniūnctūra coniūnctūrum coniūnctūrī coniūnctūrae coniūnctūra