confusibiliter
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From cōnfūsibilis (“confusible”) + -ter (“-ly”), from cōnfūsus (“mixed; joined; confused, confounded”) + -bilis (“-able: able to be”), from cōnfundere (“to pour together; to combine; to confuse”), from con- (“with, together”) + fundere (“to pour”), q.v.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kon.fuː.siˈbi.li.ter/, [kõːfuːs̠ɪˈbɪlʲɪt̪ɛr] (anachronistic)
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.fu.siˈbi.li.ter/, [koɱfus̬iˈbiːlit̪er]
Adverb
[edit]cōnfūsibiliter (comparative cōnfūsibilius, superlative cōnfūsibilissimē)
- (Late Latin) confusedly, falsely
- 7th c., Virgilius Maro Grammaticus, Epistolae :
- Unde mīror, quōmodo quīdam prōcācissimē ausus sit dīcere "vesperēs", et nōn sōlum plūrālem numerum contrā omnem ōrdinem ratiōnemque cōnfūsibiliter adsūmpsit, vērum etiam genus ipsum corrūpit, prō neutrālī masculīnum pōnēns. Sed huiusmodī virī nōmen, quia nōbilis est et satis clārus et multīs forte eius displiceat īnfāmia, manifestē prōdere nōlō, […]
- From which I am bewildered of how a certain man has dared, impudently, to say vesperes, not only using, confusedly, the plural against all order and reason, but also corrupting the word's gender by using it as a masculine word instead of a neuter one. But, since this man is of noble birth and illustrious enough, a man who would perhaps dislike an ill reputation, I am obviously unwilling to give his name out, ...
- Unde mīror, quōmodo quīdam prōcācissimē ausus sit dīcere "vesperēs", et nōn sōlum plūrālem numerum contrā omnem ōrdinem ratiōnemque cōnfūsibiliter adsūmpsit, vērum etiam genus ipsum corrūpit, prō neutrālī masculīnum pōnēns. Sed huiusmodī virī nōmen, quia nōbilis est et satis clārus et multīs forte eius displiceat īnfāmia, manifestē prōdere nōlō, […]
- (Medieval Latin) with abashment, shamefully