condicionabilis
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]From condiciō (“condition, term”), from condīcō (“I agree upon, promise; fix”), from con- (“with”) + dīcō (“I say, speak”).
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kon.di.ki.oːˈnaː.bi.lis/, [kɔn̪d̪ɪkioːˈnäːbɪlʲɪs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.di.t͡ʃi.oˈna.bi.lis/, [kon̪d̪it͡ʃioˈnäːbilis]
Adjective
[edit]condiciōnābilis (neuter condiciōnābile); third-declension two-termination adjective
Declension
[edit]Third-declension two-termination adjective.
singular | plural | ||||
---|---|---|---|---|---|
masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
nominative | condiciōnābilis | condiciōnābile | condiciōnābilēs | condiciōnābilia | |
genitive | condiciōnābilis | condiciōnābilium | |||
dative | condiciōnābilī | condiciōnābilibus | |||
accusative | condiciōnābilem | condiciōnābile | condiciōnābilēs condiciōnābilīs |
condiciōnābilia | |
ablative | condiciōnābilī | condiciōnābilibus | |||
vocative | condiciōnābilis | condiciōnābile | condiciōnābilēs | condiciōnābilia |
Related terms
[edit]References
[edit]- “condicionabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- condicionabilis in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.