conciliaturus
Appearance
Latin
[edit]Etymology
[edit]Future participle of conciliō.
Pronunciation
[edit]- (Classical Latin) IPA(key): /kon.ki.li.aːˈtuː.rus/, [kɔŋkɪlʲiäːˈt̪uːrʊs̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /kon.t͡ʃi.li.aˈtu.rus/, [kon̠ʲt͡ʃiliäˈt̪uːrus]
Participle
[edit]conciliātūrus (feminine conciliātūra, neuter conciliātūrum); first/second-declension participle
- about to unite
Declension
[edit]First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | conciliātūrus | conciliātūra | conciliātūrum | conciliātūrī | conciliātūrae | conciliātūra | |
genitive | conciliātūrī | conciliātūrae | conciliātūrī | conciliātūrōrum | conciliātūrārum | conciliātūrōrum | |
dative | conciliātūrō | conciliātūrae | conciliātūrō | conciliātūrīs | |||
accusative | conciliātūrum | conciliātūram | conciliātūrum | conciliātūrōs | conciliātūrās | conciliātūra | |
ablative | conciliātūrō | conciliātūrā | conciliātūrō | conciliātūrīs | |||
vocative | conciliātūre | conciliātūra | conciliātūrum | conciliātūrī | conciliātūrae | conciliātūra |