Jump to content

compugnatus

From Wiktionary, the free dictionary

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

Perfect passive participle of compugnō

Participle

[edit]

compugnātus (feminine compugnāta, neuter compugnātum); first/second-declension participle

  1. This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text {{rfdef}}.

Declension

[edit]

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative compugnātus compugnāta compugnātum compugnātī compugnātae compugnāta
genitive compugnātī compugnātae compugnātī compugnātōrum compugnātārum compugnātōrum
dative compugnātō compugnātae compugnātō compugnātīs
accusative compugnātum compugnātam compugnātum compugnātōs compugnātās compugnāta
ablative compugnātō compugnātā compugnātō compugnātīs
vocative compugnāte compugnāta compugnātum compugnātī compugnātae compugnāta