cnotáil

Irish

Etymology

Blend of cnota (“knot”) +‎ cniotáil.

Verb

cnotáil (present analytic cnotálann, future analytic cnotálfaidh, verbal noun cnotáil, past participle cnotáilte)

1. (transitive, intransitive) Alternative form of cniotáil (“knit”)

Conjugation

conjugation of cnotáil (first conjugation – B)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	cnotálaim	cnotálann tú; cnotálair†	cnotálann sé, sí	cnotálaimid	cnotálann sibh	cnotálann siad; cnotálaid†	a chnotálann; a chnotálas / a gcnotálann*	cnotáiltear
	past	chnotáil mé; chnotálas	chnotáil tú; chnotálais	chnotáil sé, sí	chnotálamar; chnotáil muid	chnotáil sibh; chnotálabhair	chnotáil siad; chnotáladar	a chnotáil / ar chnotáil*	cnotáladh
	past habitual	chnotálainn / gcnotálainn‡‡	chnotáilteá / gcnotáilteᇇ	chnotáladh sé, sí / gcnotáladh sé, s퇇	chnotálaimis; chnotáladh muid / gcnotálaimis‡‡; gcnotáladh muid‡‡	chnotáladh sibh / gcnotáladh sibh‡‡	chnotálaidís; chnotáladh siad / gcnotálaidís‡‡; gcnotáladh siad‡‡	a chnotáladh / a gcnotáladh*	chnotáiltí / gcnotáilt퇇
future		cnotálfaidh mé; cnotálfad	cnotálfaidh tú; cnotálfair†	cnotálfaidh sé, sí	cnotálfaimid; cnotálfaidh muid	cnotálfaidh sibh	cnotálfaidh siad; cnotálfaid†	a chnotálfaidh; a chnotálfas / a gcnotálfaidh*	cnotálfar
conditional		chnotálfainn / gcnotálfainn‡‡	chnotálfá / gcnotálfᇇ	chnotálfadh sé, sí / gcnotálfadh sé, s퇇	chnotálfaimis; chnotálfadh muid / gcnotálfaimis‡‡; gcnotálfadh muid‡‡	chnotálfadh sibh / gcnotálfadh sibh‡‡	chnotálfaidís; chnotálfadh siad / gcnotálfaidís‡‡; gcnotálfadh siad‡‡	a chnotálfadh / a gcnotálfadh*	chnotálfaí / gcnotálfa퇇
subjunctive	present	go gcnotála mé; go gcnotálad†	go gcnotála tú; go gcnotálair†	go gcnotála sé, sí	go gcnotálaimid; go gcnotála muid	go gcnotála sibh	go gcnotála siad; go gcnotálaid†	—	go gcnotáiltear
	past	dá gcnotálainn	dá gcnotáilteá	dá gcnotáladh sé, sí	dá gcnotálaimis; dá gcnotáladh muid	dá gcnotáladh sibh	dá gcnotálaidís; dá gcnotáladh siad	—	dá gcnotáiltí
imperative		cnotálaim	cnotáil	cnotáladh sé, sí	cnotálaimis	cnotálaigí; cnotálaidh†	cnotálaidís	—	cnotáiltear
verbal noun		cnotáil
past participle		cnotáilte

*indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Noun

cnotáil f (genitive singular cnotála)

1. verbal noun of cnotáil

Declension

Declension of cnotáil (third declension, no plural)

bare forms case singular nominative cnotáil vocative a chnotáil genitive cnotála dative cnotáil forms with the definite article case singular nominative an chnotáil genitive na cnotála dative leis an gcnotáil don chnotáil

Mutation

Mutated forms of cnotáil

radical	lenition	eclipsis
cnotáil	chnotáil	gcnotáil

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “cnotáil”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN