ciontaitheoir

Irish

Etymology

From ciontaigh (“blame, accuse; convict; transgress, offend”, verb) +‎ -óir.

Noun

ciontaitheoir m (genitive singular ciontaitheora, nominative plural ciontaitheoirí)

1. Synonym of ciontóir (“offender”)

Declension

Declension of ciontaitheoir (third declension)

bare forms case singular plural nominative ciontaitheoir ciontaitheoirí vocative a chiontaitheoir a chiontaitheoirí genitive ciontaitheora ciontaitheoirí dative ciontaitheoir ciontaitheoirí forms with the definite article case singular plural nominative an ciontaitheoir na ciontaitheoirí genitive an chiontaitheora na gciontaitheoirí dative leis an gciontaitheoir don chiontaitheoir leis na ciontaitheoirí

Mutation

Mutated forms of ciontaitheoir

radical	lenition	eclipsis
ciontaitheoir	chiontaitheoir	gciontaitheoir

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

Further reading

• Ó Dónaill, Niall (1977) “ciontóir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN