capnąć

Polish

From capać +‎ -nąć.

(Lesser Poland):
- (Lasovia) IPA^(key): /ˈt͡sap.nɔɲt͡ɕ/
- (Biecz) IPA^(key): /ˈt͡sap.nɔɲt͡ɕ/

capnąć pf (imperfective capać)

Conjugation of capnąć pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		capnąć
future tense	1^st	capnę			capniemy
	2^nd	capniesz			capniecie
	3^rd	capnie			capną
	impersonal	capnie się
past tense	1^st	capnąłem, -(e)m capnął	capnęłam, -(e)m capnęła	capnęłom, -(e)m capnęło	capnęliśmy, -(e)śmy capnęli	capnęłyśmy, -(e)śmy capnęły
	2^nd	capnąłeś, -(e)ś capnął	capnęłaś, -(e)ś capnęła	capnęłoś, -(e)ś capnęło	capnęliście, -(e)ście capnęli	capnęłyście, -(e)ście capnęły
	3^rd	capnął	capnęła	capnęło	capnęli	capnęły
	impersonal	capnięto
conditional	1^st	capnąłbym, bym capnął	capnęłabym, bym capnęła	capnęłobym, bym capnęło	capnęlibyśmy, byśmy capnęli	capnęłybyśmy, byśmy capnęły
	2^nd	capnąłbyś, byś capnął	capnęłabyś, byś capnęła	capnęłobyś, byś capnęło	capnęlibyście, byście capnęli	capnęłybyście, byście capnęły
	3^rd	capnąłby, by capnął	capnęłaby, by capnęła	capnęłoby, by capnęło	capnęliby, by capnęli	capnęłyby, by capnęły
	impersonal	capnięto by
imperative	1^st	niech capnę			capnijmy
	2^nd	capnij			capnijcie
	3^rd	niech capnie			niech capną
passive adjectival participle		capnięty	capnięta	capnięte	capnięci	capnięte
anterior adverbial participle		capnąwszy
verbal noun		capnięcie

capnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
capnąć in Polish dictionaries at PWN
Roman Zawiliński (1880) “capnǫć”, in “Gwara brzezińska w pow. ropczyckim”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I) (in Polish), volume 8, Krakow: Akademia Umiejętności, page 227
Szymon Matusiak (1880) “capnôć”, in “Gwara lasowska w okolicy Tarnobrzega, studyjum dyjalektologiczne”, in Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności (I) (in Polish), volume 8, Krakow: Akademia Umiejętności, page 171