From Wiktionary, the free dictionary
From caint + -igh.
caintigh (present analytic caintíonn, future analytic cainteoidh, verbal noun caintiú, past participle caintithe)
- to speak [with le ‘to’]
- to talk [with ar ‘about’]
- to mention [with ar]
- to accost
verbal noun
|
caintiú
|
past participle
|
caintithe
|
tense
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
caintím
|
caintíonn tú; caintír†
|
caintíonn sé, sí
|
caintímid; caintíonn muid
|
caintíonn sibh
|
caintíonn siad; caintíd†
|
a chaintíonn; a chaintíos / a gcaintíonn*
|
caintítear
|
past
|
chaintigh mé; chaintíos
|
chaintigh tú; chaintís
|
chaintigh sé, sí
|
chaintíomar; chaintigh muid
|
chaintigh sibh; chaintíobhair
|
chaintigh siad; chaintíodar
|
a chaintigh / ar chaintigh*
|
caintíodh
|
past habitual
|
chaintínn / gcaintínn‡‡
|
chaintíteá / gcaintíteᇇ
|
chaintíodh sé, sí / gcaintíodh sé, s퇇
|
chaintímis; chaintíodh muid / gcaintímis‡‡; gcaintíodh muid‡‡
|
chaintíodh sibh / gcaintíodh sibh‡‡
|
chaintídís; chaintíodh siad / gcaintídís‡‡; gcaintíodh siad‡‡
|
a chaintíodh / a gcaintíodh*
|
chaintítí / gcaintít퇇
|
future
|
cainteoidh mé; cainteod; cainteochaidh mé†
|
cainteoidh tú; cainteoir†; cainteochaidh tú†
|
cainteoidh sé, sí; cainteochaidh sé, sí†
|
cainteoimid; cainteoidh muid; cainteochaimid†; cainteochaidh muid†
|
cainteoidh sibh; cainteochaidh sibh†
|
cainteoidh siad; cainteoid†; cainteochaidh siad†
|
a chainteoidh; a chainteos; a chainteochaidh†; a chainteochas† / a gcainteoidh*; a gcainteochaidh*†
|
cainteofar; cainteochar†
|
conditional
|
chainteoinn; chainteochainn† / gcainteoinn‡‡; gcainteochainn†‡‡
|
chainteofá; chainteochthᆠ/ gcainteofᇇ; gcainteochthᆇ‡
|
chainteodh sé, sí; chainteochadh sé, sí† / gcainteodh sé, s퇇; gcainteochadh sé, s톇‡
|
chainteoimis; chainteodh muid; chainteochaimis†; chainteochadh muid† / gcainteoimis‡‡; gcainteodh muid‡‡; gcainteochaimis†‡‡; gcainteochadh muid†‡‡
|
chainteodh sibh; chainteochadh sibh† / gcainteodh sibh‡‡; gcainteochadh sibh†‡‡
|
chainteoidís; chainteodh siad; chainteochadh siad† / gcainteoidís‡‡; gcainteodh siad‡‡; gcainteochadh siad†‡‡
|
a chainteodh; a chainteochadh† / a gcainteodh*; a gcainteochadh*†
|
chainteofaí; chainteochthaí† / gcainteofa퇇; gcainteochtha톇‡
|
subjunctive
|
present
|
go gcaintí mé; go gcaintíod†
|
go gcaintí tú; go gcaintír†
|
go gcaintí sé, sí
|
go gcaintímid; go gcaintí muid
|
go gcaintí sibh
|
go gcaintí siad; go gcaintíd†
|
—
|
go gcaintítear
|
past
|
dá gcaintínn
|
dá gcaintíteá
|
dá gcaintíodh sé, sí
|
dá gcaintímis; dá gcaintíodh muid
|
dá gcaintíodh sibh
|
dá gcaintídís; dá gcaintíodh siad
|
—
|
dá gcaintítí
|
imperative
|
–
|
caintím
|
caintigh
|
caintíodh sé, sí
|
caintímis
|
caintígí; caintídh†
|
caintídís
|
—
|
caintítear
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
- Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “caintiugad”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
- Dinneen, Patrick S. (1904) “cainntiġim”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 106
- Ó Dónaill, Niall (1977) “caintigh”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
See the etymology of the corresponding lemma form.
caintigh
- inflection of cainteach:
- masculine vocative/genitive singular
- (archaic, dialectal) feminine dative singular
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
- ^ “caintigh”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy