bylja

Icelandic

Etymology

From Old Norse bylja (“bellow, roar”), from Proto-Germanic *buljaną, from Proto-Indo-European *bʰel- (“to roar”), of onomatopoeic origin. Related to belja (“to roar”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈpɪlja/

  Rhymes: -ɪlja

Verb

bylja (weak verb, third-person singular past indicative buldi, supine bulið)

1. (intransitive) to reverberate, to resound

   Synonyms: ymja, dynja, glymja

Conjugation

bylja – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að bylja
supine sagnbót		bulið
present participle lýsingarháttur nútíðar		byljandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	byl	buldi		bylji	byldi
	þú	bylur	buldir		byljir	byldir
	hann, hún, það	bylur	buldi		bylji	byldi
plural	við	byljum	buldum		byljum	byldum
	þið	byljið	bulduð		byljið	bylduð
	þeir, þær, þau	bylja	buldu		bylji	byldu
		imperative boðháttur
singular	þú	byl (þú), byldu
plural	þið	byljið (þið), byljiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

byljast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að byljast
supine sagnbót		bulist
present participle lýsingarháttur nútíðar		byljandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	bylst	buldist		byljist	byldist
	þú	bylst	buldist		byljist	byldist
	hann, hún, það	bylst	buldist		byljist	byldist
plural	við	byljumst	buldumst		byljumst	byldumst
	þið	byljist	buldust		byljist	byldust
	þeir, þær, þau	byljast	buldust		byljist	byldust
		imperative boðháttur
singular	þú	bylst (þú), bylstu
plural	þið	bylist (þið), bylisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

bulinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	bulinn	bulin	bulið	buldir	buldar	bulin
accusative (þolfall)	bulinn	bulda	bulið	bulda	buldar	bulin
dative (þágufall)	buldum	bulinni	buldu	buldum	buldum	buldum
genitive (eignarfall)	bulins	bulinnar	bulins	bulinna	bulinna	bulinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	buldi	bulda	bulda	buldu	buldu	buldu
accusative (þolfall)	bulda	buldu	bulda	buldu	buldu	buldu
dative (þágufall)	bulda	buldu	bulda	buldu	buldu	buldu
genitive (eignarfall)	bulda	buldu	bulda	buldu	buldu	buldu

Derived terms

• bylur hæst í tómri tunnu

Further reading

• Pokorny, Julius (1959) “372”, in Indogermanisches etymologisches Wörterbuch [Indo-European Etymological Dictionary] (in German), volume 2, Bern, München: Francke Verlag, page 372
• Vladimir Orel (2003) “*buljanan”, in A Handbook of Germanic Etymology‎^[1], Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 62

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *buljaną.

Verb

bylja (singular past indicative buldi, plural past indicative buldu, past participle buldr or buliðr)

1. to resound, roar

Conjugation

Conjugation of bylja — active (weak class 1)

infinitive	bylja
present participle	byljandi
past participle	buldr, buliðr
	indicative			subjunctive
	present	past		present	past
1st person singular	byl	bulda		bylja	bylda
2nd person singular	byll	buldir		bylir	byldir
3rd person singular	byll	buldi		byli	byldi
1st person plural	byljum	buldum		bylim	byldim
2nd person plural	bylið	bulduð		bylið	byldið
3rd person plural	bylja	buldu		byli	byldi
imperative	present
2nd person singular	byl
1st person plural	byljum
2nd person plural	bylið

Descendants

• Icelandic: bylja

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “bylja”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive