brznieć
Appearance
Old Polish
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]Inherited from Proto-Slavic *brьněti. First attested in the fifteenth century.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]brznieć impf
- (intransitive) to sound (to produce a sound)
- Synonym: wznieć
- 1930 [c. 1455], chapter 19, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[1], section 13:
- Poczyøla brznyecz trøøba (cum coeperit clangere buccina)
- [Poczęła brznieć trąba (cum coeperit clangere buccina)]
- (intransitive) to play a musical instrument
- Synonym: gąść
- 1930 [c. 1455], chapter 15, in Ludwik Bernacki, editor, Biblia królowej Zofii (Biblia szaroszpatacka)[2], section 19:
- Eman, Azaph a Ethan na zwoneczkoch myedzanich brznyely (concrepantes)
- [Eman a Azaf, a Etan na zwoneczkoch miedzianych brznieli (concrepantes)]
Derived terms
[edit]adjectives
nouns
Descendants
[edit]- Polish: brzmieć
References
[edit]- B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “brzmieć, brznieć”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN