brugginn

Old Norse

Etymology

Past participle of an unattested *bryggja, from Proto-Germanic *brewwaną (“to brew”), a class 2 strong verb. See also the weak verb brugga.

Participle

brugginn (feminine bruggin, neuter bruggit)

1. brewed

Declension

Strong declension of brugginn

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	brugginn	bruggin	bruggit
accusative	brugginn	bruggna	bruggit
dative	bruggnum	brugginni	bruggnu
genitive	bruggins	brugginnar	bruggins
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	bruggnir	bruggnar	bruggin
accusative	bruggna	bruggnar	bruggin
dative	bruggnum	bruggnum	bruggnum
genitive	brugginna	brugginna	brugginna

Weak declension of brugginn

singular	masculine	feminine	neuter
nominative	bruggni	bruggna	bruggna
accusative	bruggna	bruggnu	bruggna
dative	bruggna	bruggnu	bruggna
genitive	bruggna	bruggnu	bruggna
plural	masculine	feminine	neuter
nominative	bruggnu	bruggnu	bruggnu
accusative	bruggnu	bruggnu	bruggnu
dative	bruggnum	bruggnum	bruggnum
genitive	bruggnu	bruggnu	bruggnu

Further reading

• Zoëga, Geir T. (1910) “brugginn”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press; also available at the Internet Archive