Jump to content

blochać

From Wiktionary, the free dictionary

Old Polish

[edit]

Etymology

[edit]

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.) First attested in 1466.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): (10th–15th CE) /blʲɔxat͡ɕ/
  • IPA(key): (15th CE) /blʲɔxat͡ɕ/

Verb

[edit]

blochać impf

  1. (attested in Sieradz-Łęczyca) to vomit
    Synonyms: bluć, rzygać
    • 1874-1891 [1466], Rozprawy i Sprawozdania z Posiedzeń Wydziału Filologicznego Akademii Umiejętności[1], [2], [3], volume XXII, Łęczyca, page 24:
      Blochayą evomunt
      [Blochają evomunt]
[edit]
noun

References

[edit]
  • B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “blochać”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN