bliźniec

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish bliźniec, from Proto-Slavic *blizьnьcь. By surface analysis, bliźni +‎ -ec.

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ˈbliʑ.ɲɛt͡s/

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈbliʑ.ɲɛt͡s/

• Rhymes: -iʑɲɛt͡s
• Syllabification: bliź‧niec

Noun

bliźniec m pers (diminutive (Middle Polish) bliźnieczek)

1. (obsolete) Synonym of bliźniak (“twin”)

Declension

Declension of bliźniec

	singular	plural
nominative	bliźniec	bliźńcowie/bliźńce
genitive	bliźńca	bliźńców
dative	bliźńcowi	bliźńcom
accusative	bliźńca	bliźńców
instrumental	bliźńcem	bliźńcami
locative	bliźńcu	bliźńcach
vocative	bliźńcze	bliźńcowie/bliźńce

Related terms

adjectives

• bliźniaczy
• bliźnięcy
• bliźniętorodny

 

adverbs

• bliźniaczo
• bliźnięco

 

nouns

• bliźniactwo
• bliźniaczość
• bliźniak
• bliźniątko
• bliźnię
• bliźnięcość

 

verbs

• bliźnić impf

 

Further reading

• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “bliźniec”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 168
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “BLIŹNIEC”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Marek Kunicki-Goldfinger (17.09.2009) “BLIŹNIEC”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]