blasfemeren
Dutch
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]From Middle Dutch blasfemeren, from Medieval Latin blasphēmō.
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]blasfemeren
- (intransitive) to blaspheme
Conjugation
[edit]| Conjugation of blasfemeren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | blasfemeren | |||
| past singular | blasfemeerde | |||
| past participle | geblasfemeerd | |||
| infinitive | blasfemeren | |||
| gerund | blasfemeren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | blasfemeer | blasfemeerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | blasfemeert, blasfemeer2 | blasfemeerde | ||
| 2nd person sing. (u) | blasfemeert | blasfemeerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | blasfemeert | blasfemeerde | ||
| 3rd person singular | blasfemeert | blasfemeerde | ||
| plural | blasfemeren | blasfemeerden | ||
| subjunctive sing.1 | blasfemere | blasfemeerde | ||
| subjunctive plur.1 | blasfemeren | blasfemeerden | ||
| imperative sing. | blasfemeer | |||
| imperative plur.1 | blasfemeert | |||
| participles | blasfemerend | geblasfemeerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||