blasfemeren

Dutch

Alternative forms

• blasphemeeren (obsolete)
• blasphemeren (obsolete)

Etymology

From Middle Dutch blasfemeren, from Medieval Latin blasphēmō.

Pronunciation

• IPA^(key): /blɑsfəˈmeːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: blas‧fe‧me‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

blasfemeren

1. (intransitive) to blaspheme

Conjugation

Conjugation of blasfemeren (weak)
infinitive	blasfemeren
past singular	blasfemeerde
past participle	geblasfemeerd
infinitive	blasfemeren
gerund	blasfemeren n
	present tense	past tense
1st person singular	blasfemeer	blasfemeerde
2nd person sing. (jij)	blasfemeert, blasfemeer2	blasfemeerde
2nd person sing. (u)	blasfemeert	blasfemeerde
2nd person sing. (gij)	blasfemeert	blasfemeerde
3rd person singular	blasfemeert	blasfemeerde
plural	blasfemeren	blasfemeerden
subjunctive sing.1	blasfemere	blasfemeerde
subjunctive plur.1	blasfemeren	blasfemeerden
imperative sing.	blasfemeer
imperative plur.1	blasfemeert
participles	blasfemerend	geblasfemeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Related terms

• blasfemie