From Wiktionary, the free dictionary
From bić + -nik. First attested in 1905.[1][2]
- IPA(key): /ˈbij.ɲik/
- Rhymes: -ijɲik
- Syllabification: bij‧nik
bijnik m inan
- (firearms, military, mechanical engineering) striker
- ^ Technik : podręcznik opracowany według niemieckiego pierwowzoru, wydawanego przez Stowarzyszenie "Hütte". T. 1[1], 1905, page 1161
- ^ bijnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego
- bijnik in Polish dictionaries at PWN