bijleren
Dutch
[edit]Etymology
[edit]Pronunciation
[edit]Verb
[edit]bijleren
- (intransitive) to learn more, add to one's knowledge or skills
Conjugation
[edit]| Conjugation of bijleren (weak, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | bijleren | |||
| past singular | leerde bij | |||
| past participle | bijgeleerd | |||
| infinitive | bijleren | |||
| gerund | bijleren n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | leer bij | leerde bij | bijleer | bijleerde |
| 2nd person sing. (jij) | leert bij, leer bij2 | leerde bij | bijleert | bijleerde |
| 2nd person sing. (u) | leert bij | leerde bij | bijleert | bijleerde |
| 2nd person sing. (gij) | leert bij | leerde bij | bijleert | bijleerde |
| 3rd person singular | leert bij | leerde bij | bijleert | bijleerde |
| plural | leren bij | leerden bij | bijleren | bijleerden |
| subjunctive sing.1 | lere bij | leerde bij | bijlere | bijleerde |
| subjunctive plur.1 | leren bij | leerden bij | bijleren | bijleerden |
| imperative sing. | leer bij | |||
| imperative plur.1 | leert bij | |||
| participles | bijlerend | bijgeleerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||