bijklussen

Dutch

Etymology

From bij +‎ klussen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbɛi̯ˌklʏ.sə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: bij‧klus‧sen

Verb

bijklussen

1. to moonlight (to work on the side)

Conjugation

Conjugation of bijklussen (weak, separable)
infinitive	bijklussen
past singular	kluste bij
past participle	bijgeklust
infinitive	bijklussen
gerund	bijklussen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	klus bij	kluste bij	bijklus	bijkluste
2nd person sing. (jij)	klust bij, klus bij2	kluste bij	bijklust	bijkluste
2nd person sing. (u)	klust bij	kluste bij	bijklust	bijkluste
2nd person sing. (gij)	klust bij	kluste bij	bijklust	bijkluste
3rd person singular	klust bij	kluste bij	bijklust	bijkluste
plural	klussen bij	klusten bij	bijklussen	bijklusten
subjunctive sing.1	klusse bij	kluste bij	bijklusse	bijkluste
subjunctive plur.1	klussen bij	klusten bij	bijklussen	bijklusten
imperative sing.	klus bij
imperative plur.1	klust bij
participles	bijklussend	bijgeklust
1) Archaic. 2) In case of inversion.