bijeenlopen

Dutch

Etymology

From bijeen (“together”) +‎ lopen (“to walk”).

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛi̯ˈeːnˌloː.pə(n)/
• Hyphenation: bij‧een‧lo‧pen

Verb

bijeenlopen

1. to walk together
2. to group together while walking

Conjugation

Conjugation of bijeenlopen (strong class 7, separable)
infinitive	bijeenlopen
past singular	liep bijeen
past participle	bijeengelopen
infinitive	bijeenlopen
gerund	bijeenlopen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	loop bijeen	liep bijeen	bijeenloop	bijeenliep
2nd person sing. (jij)	loopt bijeen, loop bijeen2	liep bijeen	bijeenloopt	bijeenliep
2nd person sing. (u)	loopt bijeen	liep bijeen	bijeenloopt	bijeenliep
2nd person sing. (gij)	loopt bijeen	liept bijeen	bijeenloopt	bijeenliept
3rd person singular	loopt bijeen	liep bijeen	bijeenloopt	bijeenliep
plural	lopen bijeen	liepen bijeen	bijeenlopen	bijeenliepen
subjunctive sing.1	lope bijeen	liepe bijeen	bijeenlope	bijeenliepe
subjunctive plur.1	lopen bijeen	liepen bijeen	bijeenlopen	bijeenliepen
imperative sing.	loop bijeen
imperative plur.1	loopt bijeen
participles	bijeenlopend	bijeengelopen
1) Archaic. 2) In case of inversion.