bigamiczny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bigamia +‎ -ny. First attested in 1859.[1][2][3]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bi.ɡaˈmit͡ʂ.nɘ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -it͡ʂnɘ
  • Syllabification: bi‧ga‧micz‧ny

Adjective

[edit]

bigamiczny (not comparable, derived adverb bigamicznie)

  1. (relational) bigamous
    związek bigamiczny ― a bigamous relationship

Declension

[edit]
Declension of bigamiczny (hard)
singular plural
masculine animate masculine inanimate feminine neuter virile (= masculine personal) non-virile
nominative bigamiczny bigamiczna bigamiczne bigamiczni bigamiczne
genitive bigamicznego bigamicznej bigamicznego bigamicznych
dative bigamicznemu bigamicznej bigamicznemu bigamicznym
accusative bigamicznego bigamiczny bigamiczną bigamiczne bigamicznych bigamiczne
instrumental bigamicznym bigamiczną bigamicznym bigamicznymi
locative bigamicznym bigamicznej bigamicznym bigamicznych
[edit]
nouns

References

[edit]
  1. ^ Samuel Orgelbrand (1859) Encyklopedyja powszechna‎[1] (in Polish)
  2. ^ Michał Amszejewicz (1859) Dykcjonariusz zawierający wyrazy i wyrażenia z obcych języków polskiemu przyswojone‎[2], page 58
  3. ^ bigamiczny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]
  • bigamiczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bigamiczny in Polish dictionaries at PWN
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=bigamiczny&oldid=82231997"