bidło

See also: bidlo

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *bidlo. First attested in 1470.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /bidɫɔ/
• IPA^(key): (15^th CE) /bidɫɔ/

Noun

bidło n

1. (attested in Lesser Poland) batten of the loom
   • 1923 [1470], Helena Polaczkówna, editor, Najstarsza księga sądowa wsi Trześniowa 1419-1609‎^[1], Trześniów, Podkarpackie Voivodeship, page 88:

     Katherine... deperditum et receptum fuerat de arpica al. bydlo cum dentibus fereis

     [Katherine... deperditum et receptum fuerat de arpica al. bidło cum dentibus fereis]

Descendants

• Polish: bidło

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “bidło”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish bidło, from Proto-Slavic *bidlo, from Proto-Slavic *biti. By surface analysis, bić +‎ -dło.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbi.dwɔ/
• Rhymes: -idwɔ
• Syllabification: bi‧dło

Noun

bidło n

1. (weaving) batten, beater (movable part of a loom)

Declension

Declension of bidło

	singular	plural
nominative	bidło	bidła
genitive	bidła	bideł
dative	bidłu	bidłom
accusative	bidło	bidła
instrumental	bidłem	bidłami
locative	bidle	bidłach
vocative	bidło	bidła

Related terms

verb

• bić

 

Further reading

• bidło in Polish dictionaries at PWN