białoczelny

Polish

Etymology

From biały +‎ -o- +‎ czelny. First attested in 1826.

Pronunciation

• IPA^(key): /bja.wɔˈt͡ʂɛl.nɘ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛlnɘ
• Syllabification: bia‧ło‧czel‧ny

Adjective

białoczelny (not comparable, no derived adverb)

1. having a white forehead

Declension

Declension of białoczelny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	białoczelny		białoczelna	białoczelne	białoczelni	białoczelne
genitive	białoczelnego		białoczelnej	białoczelnego	białoczelnych
dative	białoczelnemu		białoczelnej	białoczelnemu	białoczelnym
accusative	białoczelnego	białoczelny	białoczelną	białoczelne	białoczelnych	białoczelne
instrumental	białoczelnym		białoczelną	białoczelnym	białoczelnymi
locative	białoczelnym		białoczelnej	białoczelnym	białoczelnych

Derived terms

noun

• gęś białoczelna

 

Further reading

• białoczelny in Polish dictionaries at PWN