bezumowny

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From bez- +‎ umowny. First attested in 1855.[1][2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /bɛz.uˈmɔv.nɘ/
  • Rhymes: -ɔvnɘ
  • Syllabification: bez‧u‧mow‧ny

Adjective

[edit]

bezumowny (not comparable, no derived adverb)

  1. (law) noncontractual, contractless

Declension

[edit]
[edit]
noun

References

[edit]
  1. ^ Biblioteka Warszawska[1], volume 1, 1855, page 173
  2. ^ bezumowny in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Further reading

[edit]
  • bezumowny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • bezumowny in Polish dictionaries at PWN