bannarius
Appearance
Latin
[edit]Alternative forms
[edit]Etymology
[edit]bannus (“ban, jurisdiction”) + -ārius
Noun
[edit]bannārius m (genitive bannāriī); second declension
- sergeant, watchman
- 1023, Fulk III of Anjou, “Charta donationis pro monasterio S. Nicolai”, in Patrologia Latina, volume 155, published 1854, column 482:
- Si vinum meum cum banno vendidero, bannerius meus torrentulum de Barra non transibit causa capiendi vasa ementium monachorum vinum.
- If I should sell my wine under a sales monopoly, my sergeant will not cross the little stream of Barra to seize the vessels of monks who are buying wine.
- a person subject to a certain jurisdiction
Declension
[edit]Second-declension noun.
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | bannārius | bannāriī |
genitive | bannāriī | bannāriōrum |
dative | bannāriō | bannāriīs |
accusative | bannārium | bannāriōs |
ablative | bannāriō | bannāriīs |
vocative | bannārie | bannāriī |
References
[edit]- "bannerii", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “bannarius”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill