başlama

Turkish

Etymology 1

Pronunciation

• IPA^(key): [baʃlaˈma]
• Hyphenation: baş‧la‧ma

Noun

başlama (definite accusative başlamayı, plural başlamalar)

1. beginning
2. start, initiation, inception

Declension

Inflection
Nominative	başlama
Definite accusative	başlamayı
	Singular	Plural
Nominative	başlama	başlamalar
Definite accusative	başlamayı	başlamaları
Dative	başlamaya	başlamalara
Locative	başlamada	başlamalarda
Ablative	başlamadan	başlamalardan
Genitive	başlamanın	başlamaların
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular başlamam başlamalarım 2nd singular başlaman başlamaların 3rd singular başlaması başlamaları 1st plural başlamamız başlamalarımız 2nd plural başlamanız başlamalarınız 3rd plural başlamaları başlamaları Definite accusative Singular Plural 1st singular başlamamı başlamalarımı 2nd singular başlamanı başlamalarını 3rd singular başlamasını başlamalarını 1st plural başlamamızı başlamalarımızı 2nd plural başlamanızı başlamalarınızı 3rd plural başlamalarını başlamalarını Dative Singular Plural 1st singular başlamama başlamalarıma 2nd singular başlamana başlamalarına 3rd singular başlamasına başlamalarına 1st plural başlamamıza başlamalarımıza 2nd plural başlamanıza başlamalarınıza 3rd plural başlamalarına başlamalarına Locative Singular Plural 1st singular başlamamda başlamalarımda 2nd singular başlamanda başlamalarında 3rd singular başlamasında başlamalarında 1st plural başlamamızda başlamalarımızda 2nd plural başlamanızda başlamalarınızda 3rd plural başlamalarında başlamalarında Ablative Singular Plural 1st singular başlamamdan başlamalarımdan 2nd singular başlamandan başlamalarından 3rd singular başlamasından başlamalarından 1st plural başlamamızdan başlamalarımızdan 2nd plural başlamanızdan başlamalarınızdan 3rd plural başlamalarından başlamalarından Genitive Singular Plural 1st singular başlamamın başlamalarımın 2nd singular başlamanın başlamalarının 3rd singular başlamasının başlamalarının 1st plural başlamamızın başlamalarımızın 2nd plural başlamanızın başlamalarınızın 3rd plural başlamalarının başlamalarının

Antonyms

• bitme
• bitiş

See also

• bitme

Etymology 2

Pronunciation

• IPA^(key): [baˈʃlama]
• Hyphenation: baş‧la‧ma

Verb

başlama

1. second-person singular negative imperative of başlamak