błaźnica

See also: błaźnicą

Polish

Etymology

From błazen +‎ -ica. First attested in 1744.

Pronunciation

• IPA^(key): /bwaʑˈɲi.t͡sa/
• Rhymes: -it͡sa
• Syllabification: błaź‧ni‧ca

Noun

błaźnica f

1. (dated, derogatory, regional) teenybopper, tween girl

Declension

Declension of błaźnica

	singular	plural
nominative	błaźnica	błaźnice
genitive	błaźnicy	błaźnic
dative	błaźnicy	błaźnicom
accusative	błaźnicę	błaźnice
instrumental	błaźnicą	błaźnicami
locative	błaźnicy	błaźnicach
vocative	błaźnico	błaźnice

Related terms

adjectives

• błazeński
• błaznowaty

adverb

• błazeńsko

nouns

• błazen
• błazenada
• błazenek
• błazeństwo
• błaznota
• błaźnisko

verbs

• błaznować impf
• błaźnić impf, zbłaźnić pf

Further reading

• błaźnica in Polish dictionaries at PWN