From Wiktionary, the free dictionary
From Old Irish béiccid (“cries, roars, bellows”).
béic (present analytic béiceann, future analytic béicfidh, verbal noun béiceadh, past participle béicthe)
- (intransitive) yell, shout
|
singular
|
plural
|
relative
|
autonomous
|
first
|
second
|
third
|
first
|
second
|
third
|
indicative
|
present
|
béicim
|
béiceann tú; béicir†
|
béiceann sé, sí
|
béicimid
|
béiceann sibh
|
béiceann siad; béicid†
|
a bhéiceann; a bhéiceas / a mbéiceann*
|
béictear
|
past
|
bhéic mé; bhéiceas
|
bhéic tú; bhéicis
|
bhéic sé, sí
|
bhéiceamar; bhéic muid
|
bhéic sibh; bhéiceabhair
|
bhéic siad; bhéiceadar
|
a bhéic / ar bhéic*
|
béiceadh
|
past habitual
|
bhéicinn / mbéicinn‡‡
|
bhéicteá / mbéicteᇇ
|
bhéiceadh sé, sí / mbéiceadh sé, s퇇
|
bhéicimis; bhéiceadh muid / mbéicimis‡‡; mbéiceadh muid‡‡
|
bhéiceadh sibh / mbéiceadh sibh‡‡
|
bhéicidís; bhéiceadh siad / mbéicidís‡‡; mbéiceadh siad‡‡
|
a bhéiceadh / a mbéiceadh*
|
bhéictí / mbéict퇇
|
future
|
béicfidh mé; béicfead
|
béicfidh tú; béicfir†
|
béicfidh sé, sí
|
béicfimid; béicfidh muid
|
béicfidh sibh
|
béicfidh siad; béicfid†
|
a bhéicfidh; a bhéicfeas / a mbéicfidh*
|
béicfear
|
conditional
|
bhéicfinn / mbéicfinn‡‡
|
bhéicfeá / mbéicfeᇇ
|
bhéicfeadh sé, sí / mbéicfeadh sé, s퇇
|
bhéicfimis; bhéicfeadh muid / mbéicfimis‡‡; mbéicfeadh muid‡‡
|
bhéicfeadh sibh / mbéicfeadh sibh‡‡
|
bhéicfidís; bhéicfeadh siad / mbéicfidís‡‡; mbéicfeadh siad‡‡
|
a bhéicfeadh / a mbéicfeadh*
|
bhéicfí / mbéicf퇇
|
subjunctive
|
present
|
go mbéice mé; go mbéicead†
|
go mbéice tú; go mbéicir†
|
go mbéice sé, sí
|
go mbéicimid; go mbéice muid
|
go mbéice sibh
|
go mbéice siad; go mbéicid†
|
—
|
go mbéictear
|
past
|
dá mbéicinn
|
dá mbéicteá
|
dá mbéiceadh sé, sí
|
dá mbéicimis; dá mbéiceadh muid
|
dá mbéiceadh sibh
|
dá mbéicidís; dá mbéiceadh siad
|
—
|
dá mbéictí
|
imperative
|
béicim
|
béic
|
béiceadh sé, sí
|
béicimis
|
béicigí; béicidh†
|
béicidís
|
—
|
béictear
|
verbal noun
|
béiceadh
|
past participle
|
béicthe
|
* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis
- béiceach (“yelling, clamorous”, adjective)
- béiceadán m (“puffball; glutton; yeller, bawler”)
- béicíl f (“(act of) yelling, shouting”)
béic f (genitive singular béice, nominative plural béiceacha)
- yell, shout
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
- Ó Dónaill, Niall (1977) “béic”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN
- Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “béiccid”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language