aontaitheoir

Irish

Etymology

From aontaigh (“assent”) +‎ -óir +‎ [Term?] (agent suffix).

Noun

aontaitheoir m (genitive singular aontaitheora, nominative plural aontaitheoirí)

1. assentor

Declension

Declension of aontaitheoir (third declension)

bare forms case singular plural nominative aontaitheoir aontaitheoirí vocative a aontaitheoir a aontaitheoirí genitive aontaitheora aontaitheoirí dative aontaitheoir aontaitheoirí forms with the definite article case singular plural nominative an t-aontaitheoir na haontaitheoirí genitive an aontaitheora na n-aontaitheoirí dative leis an aontaitheoir don aontaitheoir leis na haontaitheoirí

Related terms

• aontaitheach (“agreeing, assenting”, adjective)

Mutation

Mutated forms of aontaitheoir

radical	eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
aontaitheoir	n-aontaitheoir	haontaitheoir	t-aontaitheoir

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “aontaitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN