aonraitheoir

Irish

Etymology

From aonraigh (“isolate”, verb) +‎ -óir.

Noun

aonraitheoir m (genitive singular aonraitheora, nominative plural aonraitheoirí)

1. isolator

Declension

Declension of aonraitheoir (third declension)

bare forms case singular plural nominative aonraitheoir aonraitheoirí vocative a aonraitheoir a aonraitheoirí genitive aonraitheora aonraitheoirí dative aonraitheoir aonraitheoirí forms with the definite article case singular plural nominative an t-aonraitheoir na haonraitheoirí genitive an aonraitheora na n-aonraitheoirí dative leis an aonraitheoir don aonraitheoir leis na haonraitheoirí

Mutation

Mutated forms of aonraitheoir

radical	eclipsis	with h-prothesis	with t-prothesis
aonraitheoir	n-aonraitheoir	haonraitheoir	t-aonraitheoir

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

References

• Ó Dónaill, Niall (1977) “aonraitheoir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN