anticiperen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch anticiperen, from Latin anticipō (possibly via Middle French anticiper).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɑn.ti.siˈpeː.rə(n)/
• Rhymes: -eːrən

• Audio:

  (file)

Verb

anticiperen

1. to anticipate

Conjugation

Conjugation of anticiperen (weak)
infinitive	anticiperen
past singular	anticipeerde
past participle	geanticipeerd
infinitive	anticiperen
gerund	anticiperen n
	present tense	past tense
1st person singular	anticipeer	anticipeerde
2nd person sing. (jij)	anticipeert, anticipeer2	anticipeerde
2nd person sing. (u)	anticipeert	anticipeerde
2nd person sing. (gij)	anticipeert	anticipeerde
3rd person singular	anticipeert	anticipeerde
plural	anticiperen	anticipeerden
subjunctive sing.1	anticipere	anticipeerde
subjunctive plur.1	anticiperen	anticipeerden
imperative sing.	anticipeer
imperative plur.1	anticipeert
participles	anticiperend	geanticipeerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• anticipatie
• anticipering