anegdociarz

Polish

Etymology

From anegdota +‎ -arz. First attested in 1836.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.nɛɡˈdɔ.t͡ɕaʂ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɔt͡ɕaʂ
• Syllabification: a‧neg‧do‧ciarz

Noun

anegdociarz m pers

1. (colloquial) anecdotist (person who tells anecdotes)

Declension

Declension of anegdociarz

	singular	plural
nominative	anegdociarz	anegdociarze
genitive	anegdociarza	anegdociarzy
dative	anegdociarzowi	anegdociarzom
accusative	anegdociarza	anegdociarzy
instrumental	anegdociarzem	anegdociarzami
locative	anegdociarzu	anegdociarzach
vocative	anegdociarzu	anegdociarze

Related terms

(adjective):

• anegdociarski

(noun):

• anegdociarstwo

Related terms

(adjective):

• anegdotyczny

(adverb):

• anegdotycznie

(nouns):

• anegdotka
• anegdotyczność
• anegdotyzm

Further reading

• anegdociarz in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• anegdociarz in Polish dictionaries at PWN
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “anegdociarz”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 36
• anegdociarz in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego