From Wiktionary, the free dictionary
Inherited from Vulgar Latin amburāre* from Latin ambūrĕre
amburar (first-person singular indicative present amburo, past participle amburáu)
- to burn
- Synonyms: quemar, arder
- to scorch, to singe
- Synonyms: aburiar, llampuriar, xamuscar
Conjugation of amburar
amburar
|
amburando
|
m amburáu, f amburada, n amburao, m pl amburaos, f pl amburaes
|
indicative
|
present
|
amburo
|
ambures
|
ambura
|
amburamos
|
amburáis
|
amburen
|
imperfect
|
amburaba
|
amburabes
|
amburaba
|
amburábemos, amburábamos
|
amburabeis, amburabais
|
amburaben
|
preterite
|
amburé
|
amburasti, amburesti
|
amburó
|
amburemos
|
amburastis, amburestis
|
amburaron
|
pluperfect
|
amburare, amburara
|
amburares, amburaras
|
amburare, amburara
|
amburáremos, amburáramos
|
amburareis, amburarais
|
amburaren, amburaran
|
future
|
amburaré
|
amburarás
|
amburará
|
amburaremos
|
amburaréis
|
amburarán
|
conditional
|
amburaría
|
amburaríes
|
amburaría
|
amburaríemos, amburaríamos
|
amburaríeis, amburaríais
|
amburaríen
|
subjunctive
|
present
|
ambure
|
ambures, amburas
|
ambure
|
amburemos
|
amburéis
|
amburen, amburan
|
imperfect
|
amburare, amburara
|
amburares, amburaras
|
amburare, amburara
|
amburáremos, amburáramos
|
amburareis, amburarais
|
amburaren, amburaran
|
imperative
|
—
|
ambura
|
—
|
—
|
amburái
|
—
|
ambūrar
- first-person singular future passive indicative of ambūrō