akompaniator

Polish

Etymology

Borrowed from Italian accompagnatore. By surface analysis, akompaniować +‎ -ator. First attested in 1853.

Pronunciation

• IPA^(key): /a.kɔm.paɲˈja.tɔr/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -atɔr
• Syllabification: a‧kom‧pan‧ia‧tor

Noun

akompaniator m pers (female equivalent akompaniatorka)

1. (music) accompanist (performer in music who takes the accompanying part)

   Hypernym: muzyk

   akompaniator kabaretu ― a cabaret accompanist

   akompaniator chóru ― a choir accompanist

   stały akompaniator ― a permanent accompanist

Declension

Declension of akompaniator

	singular	plural
nominative	akompaniator	akompaniatorzy/akompaniatory (deprecative)
genitive	akompaniatora	akompaniatorów
dative	akompaniatorowi	akompaniatorom
accusative	akompaniatora	akompaniatorów
instrumental	akompaniatorem	akompaniatorami
locative	akompaniatorze	akompaniatorach
vocative	akompaniatorze	akompaniatorzy

Related terms

(noun):

• akompaniament

(verbs):

• akompaniować
• zaakompaniować

Further reading

• akompaniator in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• akompaniator in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “akompanjator”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “akompanjator”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 1, Warsaw, page 17
• Pęzik, Piotr, Przepiórkowski, A., Bańko, M., Górski, R., Lewandowska-Tomaszczyk, B (2012) Wyszukiwarka PELCRA dla danych NKJP. Narodowy Korpus Języka Polskiego [National Polish Language Corpus, PELCRA search engine]‎^[2], Wydawnictwo PWN