afsterven

Dutch

Etymology

From Middle Dutch afsterven. Equivalent to af +‎ sterven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfˌstɛrvə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧ster‧ven

Verb

afsterven

1. (intransitive) to die off
2. (intransitive) to die out, to die away
3. (intransitive) to decompose

Conjugation

Conjugation of afsterven (strong class 3+7, separable)
infinitive	afsterven
past singular	stierf af
past participle	afgestorven
infinitive	afsterven
gerund	afsterven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sterf af	stierf af	afsterf	afstierf
2nd person sing. (jij)	sterft af, sterf af2	stierf af	afsterft	afstierf
2nd person sing. (u)	sterft af	stierf af	afsterft	afstierf
2nd person sing. (gij)	sterft af	stierft af	afsterft	afstierft
3rd person singular	sterft af	stierf af	afsterft	afstierf
plural	sterven af	stierven af	afsterven	afstierven
subjunctive sing.1	sterve af	stierve af	afsterve	afstierve
subjunctive plur.1	sterven af	stierven af	afsterven	afstierven
imperative sing.	sterf af
imperative plur.1	sterft af
participles	afstervend	afgestorven
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• afsterving