afsnoepen

Dutch

Etymology

From af + snoepen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑf.snu.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧snoe‧pen
• Rhymes: -upən

Verb

afsnoepen

1. to be against the will of someone else

Conjugation

Conjugation of afsnoepen (weak, separable)
infinitive	afsnoepen
past singular	snoepte af
past participle	afgesnoept
infinitive	afsnoepen
gerund	afsnoepen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	snoep af	snoepte af	afsnoep	afsnoepte
2nd person sing. (jij)	snoept af, snoep af2	snoepte af	afsnoept	afsnoepte
2nd person sing. (u)	snoept af	snoepte af	afsnoept	afsnoepte
2nd person sing. (gij)	snoept af	snoepte af	afsnoept	afsnoepte
3rd person singular	snoept af	snoepte af	afsnoept	afsnoepte
plural	snoepen af	snoepten af	afsnoepen	afsnoepten
subjunctive sing.1	snoepe af	snoepte af	afsnoepe	afsnoepte
subjunctive plur.1	snoepen af	snoepten af	afsnoepen	afsnoepten
imperative sing.	snoep af
imperative plur.1	snoept af
participles	afsnoepend	afgesnoept
1) Archaic. 2) In case of inversion.