aczkakole

Old Polish

Etymology

Univerbation of acz +‎ kakole. First attested in 1448–1450.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /at͡ʃʲkakɔlʲɛ/
• IPA^(key): (15^th CE) /at͡ʃʲkakɔlʲɛ/

Conjunction

aczkakole

1. (attested in Masovia) although
   • 1895 [1448–1450], Mikołaj Suled, edited by Franciszek Piekosiński, Tłumaczenia polskie statutów ziemskich, Kodeks Świętosławów, Warka, page 67:

     Any bracza..., any synowye bratha... mayą smyecz wsdrvszycz... then tho dzal, aczkakole gych dzelenye any przes nasz, any przes naszego starostą bylo poczwyrdzono (quamvis... fuerit confirmata)

     [Ani bracia..., ani synowie brata... mają śmieć wzdruszyć... ten to dział, aczkakole jich dzielenie ani przez nas, ani przez naszego starostę było poćwirdzono (quamvis... fuerit confirmata)]

References

• B. Sieradzka-Baziur, Ewa Deptuchowa, Joanna Duska, Mariusz Frodyma, Beata Hejmo, Dorota Janeczko, Katarzyna Jasińska, Krystyna Kajtoch, Joanna Kozioł, Marian Kucała, Dorota Mika, Gabriela Niemiec, Urszula Poprawska, Elżbieta Supranowicz, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, Piotr Szpor, Bartłomiej Borek, editors (2011–2015), “aczkakole”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN