abid

See also: Abid

English

Pronunciation

• Rhymes: -ɪd

Etymology 1

See abide.

Verb

abid

1. (archaic) simple past and past participle of abide

Etymology 2

From Arabic عَبْد (ʕabd, “slave”).

Noun

abid (plural abids)

1. slave
2. servant
3. worshipper

See also

• Abd (Arabic) on Wikipedia.Wikipedia

Anagrams

• Abdi, Diab, bid'a

Azerbaijani

Etymology

Borrowed from Arabic عَابِد (ʕābid).

Pronunciation

• IPA^(key): [ɑːˈbid]
• Hyphenation: a‧bid

Noun

abid (definite accusative abidi, plural abidlər)

1. (Islam) devotee, pious person
   • 2020 April 2, Əhli-beyt‎^[1]:

     Cavan tövbə edərək abidlər cərgəsinə daxil oldu.

     The young man repented of his sins and joined the ranks of the pious.

Declension

Declension of abid

	singular	plural
nominative	abid	abidlər
definite accusative	abidi	abidləri
dative	abidə	abidlərə
locative	abiddə	abidlərdə
ablative	abiddən	abidlərdən
definite genitive	abidin	abidlərin

Possessive forms of abid

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	abidim	abidlərim
sənin (“your”)	abidin	abidlərin
onun (“his/her/its”)	abidi	abidləri
bizim (“our”)	abidimiz	abidlərimiz
sizin (“your”)	abidiniz	abidləriniz
onların (“their”)	abidi or abidləri	abidləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	abidimi	abidlərimi
sənin (“your”)	abidini	abidlərini
onun (“his/her/its”)	abidini	abidlərini
bizim (“our”)	abidimizi	abidlərimizi
sizin (“your”)	abidinizi	abidlərinizi
onların (“their”)	abidini or abidlərini	abidlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	abidimə	abidlərimə
sənin (“your”)	abidinə	abidlərinə
onun (“his/her/its”)	abidinə	abidlərinə
bizim (“our”)	abidimizə	abidlərimizə
sizin (“your”)	abidinizə	abidlərinizə
onların (“their”)	abidinə or abidlərinə	abidlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	abidimdə	abidlərimdə
sənin (“your”)	abidində	abidlərində
onun (“his/her/its”)	abidində	abidlərində
bizim (“our”)	abidimizdə	abidlərimizdə
sizin (“your”)	abidinizdə	abidlərinizdə
onların (“their”)	abidində or abidlərində	abidlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	abidimdən	abidlərimdən
sənin (“your”)	abidindən	abidlərindən
onun (“his/her/its”)	abidindən	abidlərindən
bizim (“our”)	abidimizdən	abidlərimizdən
sizin (“your”)	abidinizdən	abidlərinizdən
onların (“their”)	abidindən or abidlərindən	abidlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	abidimin	abidlərimin
sənin (“your”)	abidinin	abidlərinin
onun (“his/her/its”)	abidinin	abidlərinin
bizim (“our”)	abidimizin	abidlərimizin
sizin (“your”)	abidinizin	abidlərinizin
onların (“their”)	abidinin or abidlərinin	abidlərinin

Further reading

• “abid” in Obastan.com.

Estonian

Noun

abid

1. nominative plural of abi

Indonesian

Etymology 1

From Malay abid, from Classical Malay عابد (abid), from Arabic أَبَدِيّ (ʔabadiyy). Doublet of abadi.

Adjective

abid

1. (obsolete) immortal, undying, eternal

Synonyms

• abadi
• kekal

Etymology 2

From Malay abid, from Classical Malay عابد (abid), from Arabic عَبِيد (ʕabīd), plural of عَبْد (ʕabd).

Noun

abid

1. pious person

Etymology 3

From Arabic عَابِد (ʕābid), active participle of عَبَدَ (ʕabada).

Verb

abid

1. to pray

Malay

Etymology

From Arabic عَبِيد (ʕabīd), plural of عَبْد (ʕabd). Doublet of abdi.

Pronunciation

• IPA^(key): [(ʕ)a.bit]
• Rhymes: -bit, -it
• Hyphenation: a‧bid

Noun

abid (Jawi spelling عابد or عبيد, plural abidin or abid-abid)

1. A pious person.

Descendants

• Indonesian: abid

References

• “abid” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.

Navajo

Etymology

From Proto-Athabaskan *-wə̓tʼ.

Noun

abid

1. (anatomy) stomach

Inflection

Possessives of abid

	singular	duoplural	plural
1st person	shibid	nihibid	danihibid
2nd person	nibid	nihibid	danihibid
3rd person	bibid
4th person (3o)	yibid
4th person (3a)	habid
Indefinite (3i)	abid

References

• Sharon Hargus, Keren Rice (2005) Athabaskan Prosody, Amsterdam: John Benjamins Publishing Company, →ISBN, page 103

Northern Kurdish

Alternative forms

• عابد (âbid, ‘abid)

Etymology

From Arabic عَابِد (ʕābid, “worshipper, adorer”), active participle of عَبَدَ (ʕabada, “to worship, venerate”), derived from the root ع ب د (ʕ b d).

Pronunciation

• IPA^(key): /ɑːˈbɪd/

Noun

abid m or f (Arabic spelling ئابد)

1. a pious or devout person; ascetic

Declension

Declension of abid

definite feminine and masculine gender
case	singular		plural
	feminine	masculine
nominative	abid	abid	abid
construct	abida	abidê	abidên
oblique	abidê	abidî	abidan
demonstrative oblique	wê abidê	wî abidî	wan abidan
vocative	abidê	abido	abidino
indefinite feminine and masculine gender
case	singular		plural
	feminine	masculine
nominative	abidek	abidek	abidin
construct	abideke	abidekî	abidine
oblique	abidekê	abidekî	abidinan

References

• Chyet, Michael L. (2020) “abid”, in Ferhenga Birûskî: Kurmanji–English Dictionary (Language Series; 1), volume 1, London: Transnational Press, page 1